Afgelopen vrijdag opgehaald en meteen zaterdag de schitterende nieuwe zeilen gehesen. UK Halsey Milennium Tape Drive. Met de spectaculaire stikkers in het grootzeil ziet het er goed uit zo. Ondanks 5 graden C en motregen was het niet overdreven koud. Ik ben van plan de hele winter te blijven zeilen, ijs en weder dienende.
Nogmaals wil ik mijn dank uitspreken voor de gift van de Bartje Classic Toer. Geweldig dat jullie mij ondersteunen en een bedrag van EUR 2000 hebben overgemaakt naar de Stichting Cystic Fybrosis. De sfeer van dit evenement is buitengewoon prettig en ontspannen. Een aanrader voor iedereen die van rallyrijden houdt. Zie www.bartjeclassic.nl. Volg de link hiernaast voor meer informatie over de geldinzameling voor CFF.
Afgelopen maandag heb ik even het grootzeil bekeken bij UK Halsey De Vries, zoals De Vries Sails tegenwoordig heet. Het ziet er schitterend uit, en ook stevig geplakt. Het zou mij verbazen wanneer dit gaat loslaten in de Ostar. Ook de specificaties van de kleine, vlakke Genaker hebben we doorgenomen. Dit wordt een belangrijk zeil om de boot in licht weer hard aan de gang te krijgen. Verder zag ik vandaag dat de deelnemerslijst voor de Ostar fors is uitgebreid. Ook een aantal deelnemers uit de BluQube Solo 1000 doen weer mee. Twee J105's, drie JOD35's. Een groot aantal Nederlandse inschrijvingen waaronder ook Huib Swets, Dick Koopmans en natuurlijk Bart Boosman. Dat begint er op te lijken en het wordt ongetwijfeld erg gezellig in Plymouth voor de start, al zullen we dan wel - om met Harry Vogel te spreken - een steen op onze maag hebben liggen.
Voor de wintermaanden om lekker na te genieten. Overigens ben ik van plan deze winter gewoon door te zeilen. Over twee weken staat er een nieuwe sterkere mast op de boot. Erg tof van Selden. Ze vonden het niet sterk genoeg om met waterballast te varen. Deze winter dus verder het waterballastsysteem uittesten. Hopen dat het niet te veel gaat vriezen.
Met de Home of Jazz wil ik meedoen aan de Ostar 2009. Of ik dat haal is nog maar de vraag, want de boot is helemaal nieuw, en nog niet af. Om me te kwalificeren doe ik mee aan de BluQube 1000 mijl solo race van Mylor bij Falmouth, via Kinsale naar Santander, en dan terug naar de finish in Cameret sur Mer bij Brest. Daarna ga ik in de herfst de boot verder afmaken.
AANBRENGEN IJMUIDEN FALMOUTH
Eigenlijk wilde ik liever niet solo door het Kanaal, maar op het allerlaatste moment moest mijn broer Jaap, die mee zou gaan tot de Solent, helaas afzeggen. Geen slappe smoes maar echte rugpijn.
Dan maar alleen. Ik heb redelijk wat double handed mijlen gevaren, maar solo eigenlijk alleen kortere stukjes. De eerste oversteek alleen wordt een makkie. Met prachtig weer vertrek ik op 15 juni uit Scheveningen met als bestemming Ramsgate. Bijna de hele dag de spinaker op in windje 3, ’s nachts door de scheepvaartroutes.
Korte 5-10 minuten slaapjes. Je rust er toch wat van uit. Met de stroom mee wordt het Dover. Eigenlijk ben ik helemaal niet zo moe bij aankomst, maar dat is misschien ook de boost van het geweldige gevoel om mijn eerste solo oversteek naar Engeland te hebben gedaan.
Home of Jazz is het proto type van de VQ32. De boot is nog niet af en er is nog nauwelijks mee gezeild. Goede zeilen heb ik ook nog niet. Alleen een grootzeil en een spinaker, een werkfok en stormfok. Het waterballast systeem kan ik nog niet gebruiken. De twee weken die ik heb tot de start in Mylor, bij Falmouth, gebruik ik om de boot verder af te maken, dan weer een nachtje door te zeilen, daarna weer verder met klussen. De todo-lijst is nogal lang. Het is prettig dat in Engeland veel goede winkels met scheepsbenodigdheden zijn. Dat geldt zeker voor Dover, Cowes en Dartmouth, de plaatsen die ik onderweg aandoe. Zo ga ik al klussend en zeilend steeds verder naar het westen.
Vanaf Dartmouth trek ik op met Jerry Freeman en Katie Miller. Jerry ken ik nog uit de double handed Round Britain van 1993. Hij is een fenomeen, kent alles en iedereen, weet overal de beste ligplaatsen te vinden, en neemt me mee naar het beste restaurants als ik eindelijk klaar ben met klussen. Nou ja klaar?
Leuk om weer in Falmouth te zijn. In 1991 was ik hier voor het laatst samen met Jaap, terug van een tocht naar de Azoren met Lightning, Waarschip 1010. Er hangt een aparte atmosfeer in Falmouth waar de zeilers hun blik over de oceaan richten.
Op de dag voor de start komt Bart Boosman toch nog aan in Mylor nadat hij aan de grond heeft gezeten bij Beachy Head, en schade aan de kielbalk heeft opgelopen, die hij zelf heeft weten te herstellen. Windkracht 7 tegen deerde hem verder niet. Ook mijn oude schip de Lightning doet mee aan de race. Erg toevallig allemaal, en leuk om de helemaal opgeknapte boot weer te zien.
Het is een genoegen om de briefing mee te maken van een race als deze. Engelsen spreken veel beter van Nederlanders. Vooral de uitnodiging van de commodore van de Mylor Yachtclub om mee te doen aan de toch ook wel uitdagende race naar Fowey die zij organiseren was hilarisch. Ik kan niet steeds overal bij zijn omdat ik druk ben met bijvoorbeeld het installeren van een kooktoestel, monteren van handrails, bijstellen van verstaging, het monteren en opstarten van allerlei apparatuur enzovoorts.
EERSTE ETAPPE VAN MYLOR NAAR KINSALE
Op 28 juni komt er een einde aan het klussen door de start van de eerste etappe van de race naar Kinsale. Ik kan het niet laten om scherp te starten, ook al doe ik helemaal niet mee voor het eindresultaat en vaar ik alleen om me te kwalificeren. Toch leuk om als eerste vlak langs de bovenboei te gaan en vrije wind te hebben. Ook goed voor de foto’s.
Home of Jazz vlak na de start van de eerste etappe in Falmouth.
Opkruisend naar Lands End blijkt dat Home of Jazz aan de wind aardig kan meekomen met de vloot, ondanks het nogal gereduceerde tuig met een te klein voorzeil. Dat is een mooie opsteker. We varen langs de kust en na Lands End volgt ruimer water naar Ierland. Ik merk dat ik erg moe ben. Waarschijnlijk een gevolg van twee weken onafgebroken hard werken aan de boot van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. De eerste etappe heeft verder geen verrassingen. Afgezien van een paar buien is het rustig weer, al geven de voorspellingen waarschuwingen voor 8 bft aan de west kust van Ierland. De laatste mijlen ben ik te moe en meer aan het toeren dan aan het wedstrijdzeilen. Dat moet ik verbeteren.
Kinsale Santander
Kinsale is erg gezellig. Solo zeilen is een zeer sociale tak van sport. Iedereen bereid zich voor op de langste en zwaarste etappe naar Santander. Ruim 500 mijl, en de voorspellingen beloven een pittig windje. Nico Budel met Hayai voegt zich nog bij de vloot.
Matige start in 5 knopen wind met te veel golven en te weinig zeil. Tobben dus. Later pikt de wind op en worden de condities steeds beter. De eerste nacht stevige buien, maar de tweede dag vrijwel droog met goede wind. En het wordt steeds warmer. Champagne sailing, maar helaas voor mij zonder spinaker, want mijn autopilot komt onder water te staan en geeft de geest. Verder op de Windpilot (windvaan).
Iedereen heeft het er al dagen over gehad in Kinsale: er is storm voorspeld. En inderdaad, een laag dat er zuidelijk doorkomt, veroorzaakt 35-40 knopen wind uit het Zuid Oosten later draaiend naar Zuid West en afnemend naar 20-25 knopen. Dit wordt de eerste keer zwaar weer met Home of Jazz.
Ter voorbereiding maak ik de boot al de dag tevoren klaar voordat het donker wordt. Ik heb nog nooit een tweede rif gezet. Dat ga ik dus eerst even proberen. Stagfok aangeslagen, stormfok klaargelegd. Alles opgeruimd, accuus volgeladen, eten, slapen. Deze nacht zeil ik wat ondertuigd met het stagfok in zuidelijke richting, wachtend op wat komen gaat.
De wind komt pas als het weer licht wordt in de ochtend van de derde dag op zee. Het stagfok blijkt in windkracht 6 niet goed te staan. Over naar het stormfok dat ik ook al heb klaargelegd. Eigenlijk wat ondertuigd, maar de wind trekt nog flink door naar 35 knopen. Geen enkel zicht meer mogelijk tijdens de frontpassage. Ik zit natuurlijk precies boven de rand van het continentaal plat en de golven zien er best venijnig uit. Een paar uur handsturen door het ergste gedeelte. Wat een bootje is dit. Geen moment maak ik me zorgen. Dan overstag, wind naar Zuid West, kruiszee, openbrekende lucht, dolfijnen langszij, heerlijk.
Het eerste zware weer hebben we doorstaan. Geen schade opgelopen. Windpilot blijkt weer van onschatbare waarde. Nu verder uitzeilen naar Santander. Toch nog wel een paar honderd mijl, maar die verlopen verder zonder bijzonderheden. In het zware weer aan de wind deed Home of Jazz het prima, maar in het lichtere weer komen alle andere boten er weer overheen. Het gaat mij nu ook niet om het wedstrijd resultaat, zo houd ik me voor, maar alleen om de kwalificatie. Toch hoop ik van harte op revanche wanneer ik de boot echt wedstrijdklaar heb.
Op de Iridium telefoon had ik al gehoord dat er veel uitvallers waren, maar in Santander blijkt hoe erg het is: slechts 10 van de 25 boten halen de finish. Jammer, maar met de aangekomen schepen is het wel extra gezellig.
Deze etappe heb ik veel beter geslapen. Al met al kom ik in redelijke conditie aan. Na een dagje bijkomen en een avond stappen in Santander met de zeilers, stort ik me weer op het werk aan de boot. Bart Boosman helpt mij enorm.
Santander naar Camaret Sur Mer
Zeer licht weer is voorspeld. Bij de start is er gelukkig wel wat wind. Home of Jazz is goed weg en het duurt tot ver buiten de monding van Santander voordat de grotere en snellere boten me voorbij zijn. De valt in de eerste nacht de wind weg. 12 uur stilliggen. Even wat varen, en weer geparkeerd.
Gelukkig is de derde dag helemaal top, en kan iedereen mijlen maken om nog op tijd bij de geplande finish en prijsuitreiking te zijn. Midden in de nacht loop ik de haven van Brest binnen.
Camaret sur Mer blijkt een prachtige plek te zijn. Leuk zeilgebied hier. Ook bij de prijsuitreiking is het weer enorm gezellig. Sponsor BluQube heeft er veel werk van gemaakt. Ze zijn bij iedere tussenstop nadrukkelijk aanwezig geweest, en zorgden steeds voor leuke borrels en diners, een complete tappas party in Santander en heel veel gezelligheid.
Terug naar huis vaar ik met Wessel en Jan Paul als erg prettige bemanning. We gaan niet eenmaal overstag en houden de dekken droog, behoudens wat regen bij de aanloop van IJmuiden.
VEEL GELEERD
En het smaakt naar meer. De boot was nog niet klaar om voluit te gaan, maar het was zeker een goede oefening. Het is mij vrij aardig gelukt om het ritme van zeilen, eten en slapen single handed op te pakken. Afhankelijk van de situatie slaap ik meestal 5 tot 20 minuten aaneen. Even kijken, even bijstellen, dan weer verder slapen. Op echt rustige stukken oceaan verwacht ik ook wat langere periodes gaan slapen.
Typisch is dat ik allerlei slaap posities in de boot heb gevonden die ik eerst niet had verwacht. Allerlei kleinigheden wil ik verder gaan verbeteren om de boot voor mij zo efficiënt mogelijk te maken. Dat lijken kleine dingen, maar het is essentieel voor solo zeilen. Ook de schootvoering en het dekplan wil ik wat verbeteren. Te veel lijnen, en af en toe te veel chaos.
Erg goed is mij bevallen de “cuddy”, het afdakje bij de kajuitingang. Aan de wind zit ik daar helemaal beschut, uit de wind en droog. Het is enorm comfortabel gebleken. In plaats van dichtgeritst met je kop in de kille ochtend wind, kan de jas open en zit je lekker op te warmer in de zon.
De hele race is terug te halen via Ocean race track www.oceanracetrack.com. Kies BluQube 1000 Solo waarop alle posities van de trackers van alle deelnemers zijn verwerkt. Klik op Home of Jazz om te zien hoe ik precies heb gevaren.
Eindelijk dan een berichtje van mij uit Santander. Na aankomst heb ik onafgebroken gewerkt aan het herstel van de autopilot, maar dat heb ik een uur geleden opgegeven. Dan maar op de windvaan. Reserve autopilot heeft ook kuren. Pff. Van Santander heb ik nog niets gezien. Aantal boodschappen nog doen voor vertrek morgen naar Camaret. Ik moet me nu op de voldende etappe gaan richten, ook al is de boot nog niet helemaal klaar.
Diverse foto´s en videos gemaakt onderweg, en die probeer ik nu van de externe harde schijf te uploaden, maar dat gaat niet zomaar in Spanje, althans niet in de tent waar ik dit berichtje maak. Ik ga straks nogmaals elders proberen een verslag met foto´s en videos te uploaden. m
Aan de start van de eerste solo race in Home of Jazz, dat is een mijlpaal op zichzelf. Met mooi weer vertrekt de race, wind 3 tot 4 pal tegen. De start gaat goed, ik vertrek in de beste positie met vrije wind pal langs het startschip. Rond Lizzard net voordat het tij tegen gaat staan. Ik doe een vrij goed geslaagde slag naar binnen langs de kust.
Lands End was ik nog nooit zo dicht langs geweest. Ik kan aardig meekomen met de vloot. Steeds weer kom ik Jerry Freeman tegen. We halen elkaar om beurten in.
Prachtige avond met een lange deining uit het westen. Knik in de schoot om eerst meer Noorderlijk te sturen anticiperend op de winddraaiing naar Zuid. De windvaan stuurt aan de wind prima, kost geen stroom, dus perfect. En, de eerste dolfijnen
Ik ben nogal vermoeid van alle voorbereidingen van de laatste twee weken met onafgebroken werk aan de boot. Ondanks vrij veel slaap in de rustige nacht ben ik relatief moe op de tweede dag. Bij het eerste licht zie ik Jerry weer. Voorspelling wzw 5-7 perhaps gale 8, maar die krijgen we uiteindelijk niet. Wel ongeveer 6 bft en dat schiet mooi op met een gemiddelde van ongeveer 8 knopen.
Bij het aanlopen van Ierland ga ik te snel boeien zoeken in plaats van wedstrijdzeilen. Vergeet op tijd uit te reven, en dat is puur vermoeidheid. 15.15 uur over de lijn, vlak achter Jerry (zijn wraak voor de vernedering op het traject Dartmouth-Falmouth). Daarna is het erg gezellig, allemaal uit eten. Een paar laatkomers sluiten nog aan.
Vandaag voorbereiden op de tweede etappe van 520 mijl naar Santader. Eerst laadstroom problemen onder de loep genomen. Alternators opniew aangesloten en het lijkt nu te werken. Gat in mijn SB laars. Al zijn we in Ierland, er is hier geen Dubarry te koop. Ik maak het gat dicht met Siccaflex en hoop er het beste van. Straks nog inkopen, extra water mee, dan vanavond prijsuitreiking leg 1 en vast weer mooie speeches. Zie voor meer video's en foto's de flickr website. Cheers!
Een aantal deelnemers aan de race liggen ook in Darmouth. Met Jerry Freeman en Kate Milles gezellig biertje gedronken. Volgende ochtend om 0400 uur eruit en op weg naar het westen. Eerst geen wind, daarna geleidelijk steeds meer tot 22 knopen. In licht weer loopt de Figaro 1 bij mij weg. Figaro 2 ook. Ik vaar wel hoger. Bij meer wind begin ik weer in te lopen .
Jerry in de Figaro 1 haal ik in. Kate die in de voormalige Skandia Figaro 2 vaart, is te ver uitgelopen. Ik zet ook een rif om de tuigage niet te veel te belasten. Waterballast mag ik niet gebruiken, dus helaas zit er niet meer in. Vlak bij Falmouth nog 30 knopen (ware) wind. Zoveel wind heb ik nog niet eerder met deze boot gehad. Juist op dat moment begaf een van de lieren van de bakstagen het. Daardoor durfde ik de stagfok niet te zetten omdat die dan geen steun heeft. Gelukkig geen onderdelen van de lier verloren. Al met al een pittige trip van 65 mijl recht tegen de wind in. Leuk om weer eens in Falmouth te zijn. Laatste keer was 1991.
De trip van Cowes naar Dartmouth begint met prachtig zeilen op de Solent. Opkruisend naar de Needles zit ik tussen het Oman zeilteam, met een tri, een formule 40 cat en een kleine race cat Helicopter er bij om te filmen. Ik sta er volgens mij ook vrij veel op, dus misschien wordt ik beroemd in Oman. Buiten op zee weer rustig zeilen zonder steeds te moeten opletten. Aan de wind lekker zeilen. Met het ondergaan van de zon verdwijnt de wind. Motor moet er bij om door de rug van hoge luchtdruk te komen. In de ochtend in Dartmouth. Een prachtige aanloop vanuit zee. Ik was hier nog nooit eerder geweest, ook al is het me vaak aanbevolen. In de haven krijg ik zowaar contact met de electricien, en het lukt om met zijn telefonische support de grote alternator weer aan de praat te krijgen. Er zat een fout in de aansluiting (!) en een andere kabel bleek te zijn gebroken. Blij dat het weer werkt em het begin van de middag naar bed. Prima chandlery hier, dus heb ik prima kunnen werken aan de boot. Solo mastklim gedaan. Even wennen, maar het gaat best ( maar nog niet zo snel).
Nog een filmpje van Scheveningen Dover - was zeilen maar altijd zo eenvoudig. Tweede etappe, wind tegen, bewolkt en slight drizzle. Engeland. Vroeg weg in verband met de tijden van het dok waar ik in lig. Of vroeg of pas in de middag. Beachy Head was weer schitterend om te ronden en de Seven Sisters zijn onveranderd mooi. Toch een forse slag bezeild gehad. Na zonsondergang valt de wind weg. Very poor visibility voorspeld, dus maar op de motor naar binnen nu het nog helder is. Veel scheepvaart, regen, boeien, donker met matig zicht. Om 0300 in Cowes. Voor de klus lijst: lekkage in kooktoestel, nav lights haperen deels, laadstroom accu checken (staat op 61 procent na ruim een dag aan de lader, foute boel, maar wellicht eerst even meetapparatuur resetten). Tevreden met nieuwe handrails en nieuwe clipping points voor lifelines. Niet blij met de rubber vloermat, want die glijdt weg en dan heb je er niets aan. Cowes is wel veranderd sinds 1991 (toen daar voor het laatst geweest schat ik in). Het was al behoorlijk toeristisch, maar het is nu een soort PC Hooftstraat geworden.
Na Jaap zijn uitvallen solo verder naar Falmouth. Eerst in de avond naar Scheveningen. Volgende dag door naar Dover. Prachtig weer. Eerste langs Rotterdam, best druk. Dan spi erop en die is 10 uur blijven staan totdat ik de shipping lane over moet en de wind wegvalt. Daarna weer lekker zeilen. De zon kwam uit de zee omhoog, zie bijgaand filmpeje. Steeds korte slaapjes gedaan van soms maar 5 minuten. Dat scheelt bij mij behoorlijk in de vermoeidheid. paar van die korte slaapjes, tussendoor even kijken. Onderweg is de pilot nog uitgevallen. Kreeg het weer aan de praat, maar geen idee wat er mis was. In Dover heb ik een enorme kluslijst. handrails om dek mis ik erg. Allerlei kleine handigheden breng ik aan of pas is aan. Erg belangrijk, want vooral solo moet het lekker gemakkelijk gaan.
Nou ja, niet echt, want we hebben meegedaan met Ronde Noord Holland zonder meetbrief, zonder behoorlijke wedstrijdzeilen, maar toch. Wind tussen 20 en even zelfs 28 knopen. halve wind gelijk op met J105. Kruisend zijn we sterk, dat blijkt op de waddenzee. Dehler35? met prachtig wedstrijdtuigage komt er niet langs, terwijl wij ondertuigd varen met een te kleine fok van een ander schip. Erg snel rondje overigens, maar dat komt vooral door de zeer gunstige omstandigheden.
Domper op dit leuke begin is dat Jaap zoveel last heeft van zijn rug dat hij niet verder kan zeilen. we zouden samen naar Southampton om de boot al vast een stuk aan te brengen naar Falmouth voor de BluQube 1000 Miles Solo race waaraan ik hoop deel te nemen. Niet om te winnen maar om mijlen te maken en me te kwalificeren.
Leuk dat we Wessel en Fiona tegekwamen. Heel toevallig, want net toen ik met Leslie uitvoer kwam er een bootje voorbij met een heel mooi grootzeil dat ik meteen herkende als de Paradiso. Wij er achteraan natuurlijk. Binnen foto/video bereik was het prijsschieten over en weer.
Bediening gaat vrij gemakkelijk, al heb ik gisteren wel wat teflon op de zwaarden gespoten. Met een hand op en neer, wie doet je wat (om met Hans te spreken).
Opvallend goed werkt de Windpilot, zelfs op ongeveer 110 graden. Daar ben ik blij mee, want dat maakt me minder afhankelijk van electriciteit. NKE pilot werkt prima, maar ik moet de apparatuur nog beter afstellen en calibreren. NMEA output blijft steeds piepen, en gaat retour Frankrijk.
Eindelijk is het dan zover. Erg spannend allemaal. Ik wil het liefst een lekker rustig eerste tochtje, en ongereefd varen om het nieuwe grootzeil niet meteen "scheef" te trekken met een rif. Gisteren stond er net iets te veel wind maar vandaag ziet het er mooi rustig uit. 10 -12 knopen wind. Oude high aspect fok is behoorlijk te klein, maar dat mag de pret niet drukken.
Het tuigen kan rustig worden afgemaakt, want zonder grootzeil kan ik toch nog niet veel. Voordeel is dat nu ook diverse apparatuur werkt. Daar had ik nooit zoveel tijd aan besteed wanneer ik al het water op had kunnen gaan. De to-do-lijst wil maar niet kleiner worden. Zal nog wel even zo blijven.
Lig ik uitgerekend in de drukste week van het jaar bij de tuiger. We moesten toch wachten op een paar blokjes, en zeilen zullen pas begin mei worden geleverd, dus het is geen ramp. Mooi wordt het zeker. Bijgaand filmpje laat zien hoe de neerhouder werkt.
Het wordt pas echt een zeilboot nu de mast er sinds een week op staat. Marcel de Jong, de tuiger, wilde een aantal zaken toch anders oplossen en daarom is het wachten nu op een aantal blokken dat hij wil gebruiken. Lekker dat de boot nu wat dichter bij huis ligt. Richard heeft mij vorig weekend enorm geholpen. Erg gezellig ook de hele dag samen klussen. Inmiddels functioneert de meeste apparatuur, zit er zelfs een plee in de boot en kunnen een aantal lampjes aan. Spannend of het lukt om op korte termijn ook een grootzeil te produceren. Ze hebben het druk bij UK/De Vries Sails maar ik hoop dat volgende week een dacron grootzeil kan worden gehesen. Wedstrijdzeilen komt in het naseizoen, dat wil ik namelijk niet afjakkeren.
Inmiddels voor de deur bij de tuigerij in Sneek. Dit weekend heb ik een hele waslijst aan klussen afgewerkt. Zaterdag zat het allemaal niet erg mee, maar vandaag ging het lekker. Alle losse luiken gezekerd, bekabeling verder geordend en vastgezet, NKE systeem opgestart (met gedeeltelijk succes), SeaMe doet het. NMEA ga ik vereenvoudigen door alleen de GPS in te voeren in de VHF, AIS, NKE en Raymarine reserve autopilot. Blokken uitgezocht en daarbij geconstateerd dat de nalevering de mastvoetblokken toch nog steeds niet heeft plaatsgevonden. Dat heeft nu wel haast, want woensdag a.s. gaat de mast erop en snel daarna worden de vallen gemonteerd.
Afgelopen vrijdag op de motor van Medemblik naar Sneek gevaren, met Wessel aan boord. Ging allemaal zeer voorspoedig. Motor loopt zonder haperingen. Goed dat ik nog wat diesel had bijgetankt in een jerrycan want anders was het spannend geworden.
Vandaag is ondanks veel regen en wind de Home of Jazz te water gelaten. De doop is verricht door mijn jongste dochter Janneke (3), die vanaf gisteren geoefend heeft op "Ik doop u Home of Jazz". En zowaar het kwam er nog herkenbaar (voor mij wel)uit ook, maar wel heel zachtjes want Janneke was opeens een beetje verlegen. Ook wel begrijpelijk hoor. Gek gedoe met een fles. Ondanks de behoorlijk lange lijn ging de gaf de Champagne zich niet meteen gewonnen, zoals te zien is op het filmpje. Een aantal filmpjes rond de tewaterlating heb ik op YouTube gezet.
Eindelijk is het dan zover dat de boot de loods uit is! Heerlijk om buiten te staan, maar het heeft al met al wel veel langer geduurd dan gepland. Eigenlijk had is gehoopt al aan het zeilen te zijn, om de boot te testen, en later dit jaar te kwalificeren. Het wordt nu een race tegen de klok om dat allemaal te realiseren en dit jaar nog 2000 mijl te zeilen. Motor en waterballast systeem nog testen en dan op naar de tuigerij.
Weer echt een spannend moment! Maar welke van de drie kielen zal ik eens nemen? Sharon (VQ32 nr2) lijkt twee kielen voorlopig als sloffen te willen gaan gebruiken (ik geef toe, is veel fantasie voor nodig). Dan blijft er maar een over. Overigens was het erg gezellig was het om vorige week vrijdag te dineren met Sharon, Richard en Leslie en Dick.
We hebben gekozen voor deze eenvoudige opzet met een los boegsprietje op het dek. Wellicht dat bij de volgende schepen de boegspriet zal worden geintegreerd in het boegbeslag, maar dat was bij mijn boot niet meer goed mogelijk. Dit heeft ook zijn voordelen, want de boegspriet is intrekbaar. Met name voor de vlakke genaker, waarmee ik tot 45 graden aan de (schijnbare) wind hoop te kunnen varen, is de boegspriet zeer geschikt. De genaker kan zo vrij blijven van de voorpreekstoel. Geen IRC penalty, want de boegspriet overschreidt de maat van de spinakerboom niet.
Heel blij ben ik met mijn fantastische race sponsor Home of Jazz. Beter had ik het als gitarist niet kunnen treffen. Het verenigt de twee dingen waar ik gek op ben, zeilen en muziek. Adrie Hoogland, de eigenaar van het label, is zelf ook zeiler. Het belooft een mooie samenwerking te worden waarbij van alles mogelijk is. Home of Jazz is een jazzlabel, met als thuisbasis de fantastische jazzclub Wakker in Eemnes. In korte tijd is Wakker een toonaangevend podium voor jazzmuziek in Nederland geworden. Een absolute aanrader voor een leuk avondje uit, of bijvoorbeeld een zondagmiddag. Iedere dag live muziek! Geweldig.
De VQ32 is drie verschillende stadia van afbouw. Te zien in Medemblik. Kom gerust langs om dit te aanschouwen. Vooral nr 3 is nog erg pril, want die ligt nog in de kast!
Mijn broer Jaap is de enige die weet hoe weinig talent ik als 12V electricien heb. Herhaaldelijk zijn door mijn toedoen de vonken er vanaf gespat. Inmiddels ben ik door schade en schande heel wat wijzer geworden op dit gebied. Vandaar dat ik mij vooral niet heb bemoeid met de dikke hoofdkabels maar nu is het dan toch mijn beurt met eenvoudige installatieklusjes. Die blijken zoals zo vaak niet altijd even eenvoudig te zijn. De spaghetti de baas blijven, is soms best lastig.
Vandaag heeft Willem van Mullum, de rvs-man, het boegbeslag meegenomen om te passen. Ook de voorpreekstoel was al klaar om te passen. Waar het nu om gaat is om te kijken hoe we uitkomen met de boegspriet. Helemaal niet gemakkelijk, want de ruimte is beperkt. Een boegspriet van 51 cm volgens het originele zeilplan, kan met een carbon buis op dek worden geplaatst, maar een kortere versie van 28cm, die onder IRC gunstiger blijkt te zijn, past net niet lekker. Een dergelijke kortere boegspriet kan ook uit rvs worden gemaakt, en waarschijnlijk is dat zelfs een betere optie. Hte gaat erom dat de vlakke genaker vrij blijft van de voorpreekstoel, en dat bij het aantrekken van de schoten het zeil nog steeds goed vrij staat. Dat lijkt met de kortere boeg ook wel te lukken. Voordeel van een rvs versie is dat die rechtstreeks aan de boeg kan worden bevestigd, en daarmee blijft het voordek mooi vrij. Deze optie gaan we verder uitwerken.
Bijgaand weer een video waarin een verzameling van foto's is te zien die genomen zijn tijdens de bouw in Medemblik. Tegelijk met de kiel van boot 1 zijn de kielen van boot 2 en 3 ook gemaakt. Vandaar de keuze om er dan maar een drie-kwarts maat muziekje onder te zetten.
Steeds meer kabels. Ik probeer zoveel mogelijk alles in de kasten te houden. Bewust heb ik de apparatuur en schakelaars zoveel mogelijk in het midden van de boot gehouden, om bij een forse schuiver de boel toch zoveel mogelijk droog te houden.
Heerlijk om te kijken naar het werk dat Jan (Cornelis Jongkind Scheepsinstallaties) levert. Zo onderscheid de professional zich van de amateur prutser die met de soldeerbout gaat klooien. Echt mooi werk, ziet er goed uit. Al is de electronica meestal de zwakste schakel aan boord, aan de bouw van het electrisch systeem zal het niet liggen.
Een van de grappigste scenes tijdens de bouw tot nu toe is het moment dat Douwe, de schilder, de eerste pot verf open maakt. Eerst staart hij wat naar beneden in de pot, dan kijkt hij mij aan en zegt "D...dat meen je niet".
Eigenlijk is het nog niet helemaal rond, maar toch laat ik alvast het prachtige grafisch ontwerp zien dat door Bas van der Heiden is gemaakt voor de boot. Ziet er echt schitterend uit vind ik. Het ontwerp wordt met stickers op de romp geplakt. De groene kleur doet de schilder. Ook in het zeil komt een grote sticker. Varen met sponsoring betekent echter wel meteen dat de kosten van inschrijving op de wedstrijden een stuk hoger worden. Ook in Nederlandse wedstrijden zie je vaak tal van voorschriften rondom sponsoring. Het lijkt wel alsof men gesponsorde boten wil uitbannen. Eigenlijk raar, want sponsoring kan juist een prima middel zijn om de hoge kosten van deze sport wat te compenseren. Naast de kosten van de boot zelf, zijn de kosten van deelname aan grote wedstrijden fors en ik ben daarom erg blij met ondersteuning. Zeker nu het uiterlijk van de boot zo fantastisch zal worden vormgegeven.
Bij Vels hebben ze ook hun eigen jargon. Zo spreekt Hans mij de afgelopen weken stevast aan met "onze nieuwe PIO". Dat blijkt te staan voor Plamuurder In Opleiding, een bijnaam voor de jongste kracht die veel moet sloven en eigenlijk niets goed doet. Deze nieuwe PIO moet er ook aan geloven.
De hele kerstvakantie ben ik bezig geweest met het afmaken van het schilderwerk aan de binnenkant van de boot. Door het zelf te doen hoop ik kosten te besparen. Eerste twee lagen epoxy roller coat, daarna twee lagen DD-coating. Morgen voorlopig de laatste schilderdag. Daarna moet de U balk nog worden geplaatst als (extra stevige) contra plaat voor de 12 kielbouten (M24). Aan weerszijde van de 5mm RVS U-balk komen nog twee stringers. Niet gemakkelijk te maken, maar zeker veel sterker dan een gewone contraplaat. Bij zeer zware belasting zal de ingelamineerde u-blak minder snel het laminaat van de romp indrukken. Na plaatsing van dat alles kan ik de buikdenning pas afschilderen. Ik ben nu zover gegaan als mogelijk. En zoals vaak geld hier weer dat nu het klaar is, ik heel goed weet hoe ik het de volgende keer anders en beter zal gaan doen. Voor het prototype neem ik genoemen met een eenvoudige afwerking.
De publiciteit rondom de wedstrijden die ik ter promotie van Home of Jazz en de VQ32 zal varen, wil ik gebruiken om aandacht te vragen voor de kinderen met Cystic Fybrosis. Een aantal leuke zeiltrips zal worden vergeven aan de hoogste bieder. Het is ook mogelijk een bedrag in te zetten dat zal worden verhoogd naarmate ik beter presteer in de wedstrijden.
